3 april 2020
In de afgelopen verslagperiode zijn er weinig verbale ingrepen gedaan door de centrale bankiers. Dat is een gunstig teken omdat het erop duidt dat de rust aan het terugkeren is.
Half maart namen de spanningen enorm toe in het financiële systeem. Dat zagen we aan de daling van de koersen van staatsleningen. Maar ook in delen van de rente- en valutamarkten. De centrale banken grepen duidelijk in en stelden dat zij alles er aan zouden doen om de stabiliteit terug te brengen. En gesteld mag worden dat dit gelukt is. Zelfs in een deelmarkt als die van hypotheekleningen in de VS kan er worden gesteld dat daar rust is als we kijken naar de verhouding tussen bied- en laatprijs.
Dat betekent natuurlijk niet dat de prijzen hetzelfde zijn als midden februari. Maar als markten kunnen functioneren kan het bedrijfsleven geld lenen om de activiteiten te kunnen financieren. Cruisebedrijf Carnival kon zo afgelopen week $ 6 mrd lenen. Wel tegen een hoge prijs. Voor de tranche van vijf jaar betaalt het bedrijf een coupon van 11,5%. Kijken we naar de balans van het bedrijf dan kan worden gesteld deze redelijk gezond is. De totale schuld is bijna $ 12 mrd versus de waarde van de bezittingen op $ 40 mrd. Maar deze bezittingen zijn de enorme cruiseschepen die nu zonder passagiers zitten. De kwestie is of de vraag naar dit luxeproduct de komende jaren weer op hetzelfde peil zal komen als voor de Covid-19 crisis. Derhalve wat is een dergelijk schip waard? Dat geldt niet alleen voor cruiseschepen maar ook voor andere bezittingen. Wat is een lening aan een onroerend goed bedrijf waard met als onderpand de huurinkomsten? Ook als het gerenommeerde bedrijven zijn – zoals bijvoorbeeld Adidas – dan is het twijfelachtig. Wie zich daarover zorgen maakt wil graag van die obligaties af. Nu centrale banken ervoor zorgen dat deze verkopers ook daadwerkelijk kunnen verkopen zodat de handel door kan gaan zullen er ook minder paniekverkopen zijn. Wat uiteindelijk ook een domino effect zal hebben. De rust zien we ook terug in de staatsleningenmarkt. Volgens de gangbare theorie zouden rentes oplopen als overheden massaal gaan lenen. Echter deze regel geldt in deze tijd duidelijk niet meer. Italië zal haar tekort nog verder zien oplopen. Kijken we echter naar het rendement op Italiaanse staatsleningen dan zien we een rendement van 1,5% voor 10 jaar. Dat is echter nog altijd fors minder dan de 2,7% die we een jaar geleden noteerden. De huidige tijd kent geen gelijke. Veel wetmatigheden lijken vervallen te zijn. Maar dat de rust op de grootste financiële markten (en dat zijn de obligatiemarkten) terugkeert is een gunstig teken.